Plannen voor grotere politieke eenheden – Global Governance

Plannen voor grotere politieke eenheden – Global Governance

 

Global governance (vrij vertaald: wereldbestuurwereldregering) duidt op de politieke interactie van transnationale actoren. Dit met het oog op het oplossen van problemen die meer dan één staat of regio aanbelangen op het moment dat er geen inrichtende macht is die enige autoriteit kan opleggen. De huidige kwestie met betrekking tot dit wereldomvattend bestuur speelt zich af binnen de context van de globalisering. Als antwoord op de aanhoudende versnelling van de interdependenties op wereldschaal, zowel tussen menselijke samenlevingen als tussen de menselijke soort en de biosfeer, duidt global governance op regelgeving die op wereldschaal kan functioneren.

 

De val van de Sovjet-Unie in 1991 betekende het einde van een lange periode van een internationale geschiedenis op basis van een beleid dat uitging van machtsevenwichten. Sindsdien kwam de wereld terecht in een nieuwe fase dat gekenmerkt werd door een geostrategische stilstand. Het model van nationale veiligheid bijvoorbeeld, die voor de meeste regeringen van toepassing bleef, moest geleidelijk aan plaats maken voor een opkomend collectief bewustzijn dat zich uitstrekte tot buiten het afgebakende werkingskader dat het moest belichamen..

De kwestie met betrekking tot global governance zag pas het levenslicht aan het begin van de jaren negentig. Tot dan toe werd de term “interdependentie” gebruikt om het beheer van relaties tussen staten onderling aan te duiden. De periode na de Koude Oorlog betekende de opkomst van een nieuw paradigma die gebaseerd was op een aantal van de volgende zaken:

  • Het groeiend belang van de globalisering aan een belangrijk thema en de daaropvolgende verzwakking van de natiestaat. Dit gaf logischerwijs aanleiding tot het vooruitzicht op de overheveling van regulerende instrumenten naar het globale niveau die niet langer effectief bleken te zijn op het nationale of regionale niveau.
  • Een intensivering van de bezorgdheid over milieukwesties, dewelke multilaterale ondersteuning verwierf op de Earth Summit van 1992 in Rio de Janeiro. De besproken onderwerpen op deze topontmoeting (klimaat en biodiversiteit) symboliseerden een nieuwe benadering die al snel tot uiting zou komen met de term Globale Gewoonten.
  • De ontwikkeling van conflicten over normen en standaarden: handel en het milieu, handel en sociaal recht, handel en volksgezondheid. Deze conflicten gaven een vervolg op het traditionele debat over de sociale effecten van macro-economisch stabiliseringsbeleid. Ze deden ook vragen rijzen over het beslechten van geschillen tussen gelijkwaardige legitieme doelstellingen in een opgedeeld bestuurssysteem waar de belangrijkste interdependentiedomeinen telkens toevertrouwd zijn aan een gespecialiseerde internationale instelling. Hoewel deze disputen slechts van een beperkte omvang waren, waren ze desalniettemin symbolisch zeer krachtig aangezien ze de principes en instituties voor arbitrage in vraag stelden.
  • Een toegenomen invraagstelling van internationale normen en instituties vanwege ontwikkelende landen die, nu dat ze deelnemen aan de wereldeconomie, moeilijk kunnen aanvaarden dat geïndustrialiseerde landen blijven vasthouden aan hun macht en voorkeur geven aan hun eigen belangen. Deze uiting van twijfel is ook terug te vinden bij in de burgermaatschappij die vindt dat het internationaal bestuurssysteem een echte machtszetel is geworden en verwerpt zowel de principes als de procedures die het gebruikt. Hoewel deze twee uitingen van kritiek vaak conflicterende opvattingen en doelstellingen omvat, is het algemeen geweten dat ze samenspannen om het overwicht van ontwikkelde landen en grote instellingen aan te kunnen. Dit laatste werd symbolisch aangetoond bij de mislukking van ministeriële conferentie van de Wereldhandelsorganisatie in Seattle in 1999.

 

Bron: Wikipedia

 

Meer informatie over politieke federatie-vorming:

A Constitution for the Federation of the Earth, World Constituent Assembly (1991)

Rio Declaration on Environment and Development, Verenigde Naties (3-14 juni 1992)

Declaration on a Culture of Peace, VN (6 oktober 1999)

Charter for a Free Press, World Press Freedom Committee (2000)

 


naar boven |